Jongens, het is alweer 2017! Hou op! Wat gaat de tijd toch ongelooflijk snel. Het is alweer ruim 2 jaar geleden dat ik in het bootje stapte van full-time ondernemen. Van 1 dag in de week ging ik ineens naar 5 tot 6 dagen in de week voor mezelf werken. Dat was nogal wat! Nu hoor ik je denken: “Maar hoe dan!?” Want laten we eerlijk zijn; ineens een vaste baan laten gaan en vervolgens compleet voor jezelf te beginnen zonder enkele garantie lijkt natuurlijk gekkenwerk. Vooral wanneer je man ook zonder baan zit. Nou, hieronder lees je mijn verhaal.

Eind 2014 werd mijn contract niet verlengd bij het grafisch bedrijf waar ik 2 jaar werkte. Het was voor mij vrij onverwacht (en toch ook weer niet). Ik voelde me al een tijdje mentaal niet helemaal op de rit (ook al ontkende ik dat destijds) en was dit nieuws voor mij best een klap. Ik werkte toentertijd al zo’n 2 jaar een beetje erbij in de fotografie. Ik merkte dat ik het ontzettend leuk vond, dat ik heel veel nieuwe dingen leerde en er heel veel energie van kreeg. Dus toen ik in september door de ellenlange lijst scrollde van vacatures stond dit me enorm tegen. Ik merkte namelijk dat ik werken op een kantoor niet zo leuk meer vond. Ik kwam vaak moe thuis, was op het werk zelf soms niet echt geïnspireerd en haalde er te weinig voldoening uit. Hoe leuk ik mijn werkplek ook vond, blijkbaar was dit niet genoeg voor mij. En mijn werkgever had dat door mijn prestaties gemerkt. Dat was voor mij een pittige ondervinding en ik voelde dan ook dat ik gefaald had. Via mijn werkgever destijds kreeg ik nog een mooi cadeau mee. Ik kreeg van haar een coaching met Hamewith. Een talent & development bedrijf. Daar kreeg ik coaching van Henriëtte, zij hielp mij d.m.v. verschillende tools om mezelf beter te leren kennen. Opeens ging er een wereld voor me open; ik ben helemaal niet gek! Ik had altijd het idee dat ik achter de feiten aan liep, voelde me onbegrepen door anderen en dacht dat ik nooit ergens echt goed in was. Maar het enige wat er echt mis was is dat ik niet naar mezelf luisterde. Door de coaching kwam ik erachter dat ik bijvoorbeeld een “bemoediger” ben. Dit betekent dat ik opleef van complimentjes en ze zelf ook graag geef. Daarom werd ik ook zo blij van fotograferen, want naast dat ik creatief bezig kon zijn kon ik de mensen voor de lens complimenteren. En zij gaven mij weer complimenten over mijn werk. Dat bleek een hele fijne werking te hebben.

De coaching liet me inzien hoe ik in elkaar stak en dat ik moest luisteren naar mezelf. Ik liet me veel te veel meenemen door wat ik dacht dat mensen van mij verwachten. Waardoor ik nooit echt volledig mezelf kon geven en daardoor tegen een onzichtbare muur liep. Ik dacht dat anderen gelijk hadden over hoe het leven eruit zou moeten zien en ik niet. Daardoor was ik een beetje moe gestreden, ik had mezelf ontkend en mezelf niet de ruimte gegeven om tot bloei te komen.

De coaching had me heel veel a-ha momenten gegeven. Maar nu… ik zat nog steeds zonder baan. Niet omdat ik nergens aangenomen werd, maar omdat ik nog steeds niet solliciteerde. Bij elke sollicitatie kreeg ik de kriebel; 40-urige werkweek, geen 9 tot 5 mentaliteit, veel nieuwe en creatieve ideeën. En het loon was nou ook niet je-van-het. Normaal ben ik niet erg besluiteloos. Ik ben iemand die heel veel vooruit denkt en zichzelf graag ergens in stort. Een 9 tot 5 mentaliteit heb ik niet en ik werk in de zomer wel meer dan 40 uur, maar op één of andere manier kon ik het destijds niet behappen. Weer de hele week op een kantoor, weer niet de vrijheid om te doen wat ik wil. Ik voelde me er niet klaar voor.

Al snel was het februari en ons geld raakte op. Mijn man had nog steeds geen baan en ik had nog steeds niet gesolliciteerd. Ik weet het, gekkenwerk… we hadden bijna al ons spaargeld opgemaakt. De maand voor ons laatste budget had ik het gehad. Ik wist donders goed wat ik moest doen; voor mezelf kiezen! Ik was alleen een beetje bang, zoals wel meerdere mensen die iets nieuws willen gaan doen. Bang om te falen, bang om te weinig te verdienen, bang voor de nay-sayers. Maar ik had het gevoel dat ik een besluit moest nemen, anders zat ik er niet 100% in en zou het halfbakken zijn. Dus op een avond zei ik: “Nou God, ik ga voor mezelf beginnen. Dus dit is wat ik ga doen; fotografie. Full-time. Als U het daar mee eens bent, dan zal U moeten voorzien.” De week erna kreeg Aaron uit het niks een mailtje van een uitzendbureau en de volgende maand begon hij aan zijn nieuwe baan. En ik begon aan die van mij. Ik had niet echt een uitgebreid plan, wel ideeën. Ik was gewoon enthousiast en had nu de vrijheid om creatief bezig te zijn. Ik spendeerde uren aan foto’s maken, bewerkingen bekijken, blogs lezen, YouTube filmpjes, blogs schrijven, mijn huisstijl fine-tunen. Al snel was mijn jaar volgepland met bruiloften. Aan het eind van het jaar had ik het dubbele verdiend van wat ik voorheen in loondienst had en voelde ik me vooral HEEL ERG BLIJ!

Het is niet altijd makkelijk om voor jezelf te beginnen en ook ik heb nog ontzettend veel te leren. Maar wat ik vooral heb geleerd is dat je naar jezelf moet luisteren en moet doen waar jij je echt goed bij voelt. Want ik geloof dat dat hetgeen is waarvoor je gemaakt bent. Echt! Jij kan dit ook! Ik heb het voordeel dat ik ENFP ben qua persoonlijkheidstype. Dit betekent dat ik een doel van voor naar achter zie. Ik zie stap A, maar ook B en C enzovoorts. Ik werk een plan van voor naar achter uit. Of weet in ieder geval de stappen waardoor iemand anders het voor me uit kan voeren. Daar heb ik enorm veel profijt van! Maar misschien heb jij wel heel erg veel moeite met bepaalde dingen uit te werken. Of ben je iemand die altijd alles uitsteld omdat je te perfectionistisch bent. Of werk je nog voor een baas en je weet dat je niet op je plek bent, maar je hebt überhaupt geen idee wat je wilt. Dat kan best lastig zijn.

Afgelopen jaar nam ik contact op met Henriëtte van Hamewith. Haar coachings hadden mij enorm geholpen bij de start van mijn bedrijf en ik wilde dit graag uitdelen aan anderen. We zijn daarin een samenwerking begonnen. Eind februari geven we een workshop “Gaan met die banaan”. Tijdens deze 2-daagse workshop willen wij anderen helpen bij de start van hun nieuwe plannen. Om erachter te komen wat wel en niet voor hen werkt en om ze te helpen nieuwe plannen en ideeën te krijgen. Zo hebben de cursisten een mooi pakket met tools waar ze mee aan de slag kunnen. Dus; zit jij in hetzelfde schuitje als ik zat 2 jaar geleden dan zou ik zeker langskomen! Hier lees je meer over de workshop: http://bemindfotografie.nl/gaan-met-die-banaan/

Maar of je nou een workshop volgt of niet. Ik hoop dat je van mijn verhaal in ieder geval dit zult meenemen: Luister naar jezelf, je bent echt niet gek!

Foto’s: Laura Siegal Photogoraphy