Mooie mensen. Daar houd ik van. En dan bedoel ik niet alleen mooie mensen aan de buitenkant, maar ook (en vooral) aan de binnenkant. Afgelopen jaar ontving ik een super mooi mailtje in mijn inbox met de aanvraag voor een stage plek. Dit was niet echt het “random” stagiaire mailtje, maar met diepgang en emotie. Daarnaast was al snel duidelijk dat deze dame niet eens dit voor school wilde doen, maar vooral voor eigen ervaring. Één nadeel: ze kwam helemaal uit (freaking) Tilburg! Ik had nog nooit een stagiair gehad en was er een tikkeltje huiverig voor. Woonde ze niet te ver? Zou het wel klikken (ondanks de rakende email)? Zou ze wel echt iets kunnen leren hier? We besloten een Skype gesprekje in te plannen. “To test the waters” weetje wel? Beetje kijken of dat klikt en wie we voor elkaar kunnen zijn. Nou, ik kan je zeggen dat deze stagiair ver boven mijn verwachtingen uit is gekomen. Ik wilde echt een win/win. Een samenwerking die voor beide inhoud had. Ik denk dat ik het me niet beter had kunnen voorstellen. Stagiair voelt dan ook altijd nog niet helemaal een goed woord voor wie ze binnen mijn bedrijf is geweest. Uber-assistent is een betere benaming!

Afgelopen jaar begon Isabeau bij mij op kantoor. Ze hielp waar ze kon, bleek een ster in taal & spelling te zijn (halleluja!) en had écht gevoel voor fotograferen en het vangen van emotie. Ze bemoedigde mij ook om nog meer in mijn eigen werk te geloven en te doen waar ik blij van word. Ze hielp met de start-up van Silver Linings en was gewoon een ontzettend leuke aanwezigheid. Ongeveer een half jaar werkte ze één dag bij mij op de studio en ook kwam ze mee op bruiloften en was ze aanwezig bij de bruidsworkshops. Totaal onverwacht hadden we mooie gesprekken. Over het leven, over werk en over de liefde (natuurlijk). Deze dame heeft echt een hart van goud en ik voelde me zo dankbaar voor dit mooie mens.

Ik slaakte dan ook een kreetje toen ze ten huwelijk gevraagd werd door haar vriend Bastiaan. Die jongen waar ik zoveel over hoorde. Die in musicals speelde enzo… en een knappe kop had. Die jongen werd nu haar man. Toen slaakte ik NOG een grotere kreet toen ze mij vroegen als hun bruidsfotograaf! Na een half jaar was Isabeau niet op mij afgeknapt. Haha! Dat was voor mij echt een enorme kers op de taart.

Anderhalve week terug ontmoette ik Bastiaan voor het eerst toen het stel bij mij kwam eten. Ik ben super blij voor Isabeau, want die Bastiaan is inderdaad een knapperd en gewoon een ontzettend leuke vent. Na het eten vertrokken we om te shooten bij het “golden hour”. Nou dat hebben we geweten. Wat een cadeau van licht! De reportage was dan ook een aaneenschakeling van mooie momenten en met heel veel mogelijkheden tot het spelen met omgeving en licht. Ik ben dan ook super blij met de foto’s. Na het versturen kreeg ik een appje van Isabeau: “Bij de 4e foto was ik al aan het janken, ze zijn ZO LEUK! Ik kan niet wachten tot de bruiloft!!!!!!”. Dat was natuurlijk een plezier voor mij om te lezen.

Lieve Isabeau en Bastiaan. Ik voel me ONTZETTEND gezegend dat ik deel mag zijn van jullie dag. Wat zijn jullie leuk! Ik kijk ernaar uit! 🙂